Aura lezen
Kunde of kunst?

door dr. I. Prins

Het doel van het experiment op 4 april 1989 was om na te gaan of een aura-lezing een zeer verfijnde (eventueel subliminale (1)) waarneming zou kunnen zijn van de zender (readee) door de ontvanger (reader).

De talloze lichaamssignalen, die uitgewisseld worden verlopen vaak voor een groot deel buiten ons bewustzijn.

Door concentratie, training, bewustwording en studie is het mogelijk bij mensen met een goede sociale intelligentie de interactie van lichaamssignalen in een bepaalde sociale context te begrijpen (vooral waar het mensen betreft uit dezelfde etnische en sociale groep).

Een grootmeester hierin was Milton Erickson, een van de meest creatieve en succesvolle (hypno) therapeuten ter wereld. Hij stond er om bekend voor elke persoon een geheel op het individu afgestemde hypnosetechniek te gebruiken en ook zijn therapieën waren voor elke patiënt uniek. Hierbij maakte hij gebruik van sociale wetten die hij voor een groot deel zelf uitvond.

Een van zijn geheimen was een buitengewoon groot vermogen tot waarnemen met al zijn zintuigkanalen waarbij hij ook zeer geringe prikkels registreerde. Hij speelde hierop in door vaak subliminale prikkels toe te dienen die hij telkens aanpaste aan de reactie van de ander. Bijvoorbeeld een handdruk die slechts heel weinig verschilde van een normale handdruk te gebruiken om iemand onder hypnose te brengen. Het gelukte hem hierdoor om de krachten uit het onbewuste op creatieve wijze en ten voordele van de cliënt te laten werken met uitschakeling van de vaak storende bewuste kant.

Zijn waarneming was zo verfijnd dat hij wist of een vrouw menstrueerde, ovuleerde of net zwanger was of een persoon al of niet de waarheid sprak of iemand op een vraag zonder te spreken positief of negatief reageerde, etc.

Reich postuleerde dat het lichaam al of niet bewuste conflicten toont vooral wanneer deze zich uit hebben gekristalliseerd in bepaalde vaste patronen (de karakter-neurose).

De vrouw - met de verontschuldigende glimlach en de zacht klagende stem, de korte dikke nek en de afhangende schouders, de vale huid, de ingetrokken billen en de dikke gespannen dijspieren en de naar buiten gedraaide plat-voeten - is voer voor feministen aangezien zij lijdt (?) aan een masochistische karakterstructuur.

Pesso heeft erop gewezen dat elke beweging vraagt om het precies goede antwoord van een sleutelfiguur (zoals in een pas de deux) waarbij in het heden het verleden zich manifesteert om geheeld te worden. Zo kan bijvoorbeeld de man die een tijd lang met zijn rechterhand zijn hoofd ondersteunt verlangen naar een vaderfiguur in wiens handen hij zijn hoofd kan leggen, waarbij dan het verdriet en/of de woede loskomt over het gemis.

Casriels leerlingen hebben een technische analyse gemaakt van de (oer)schreeuw waarbij de geluidsfrequenties specifiek bleken voor de emoties.

Bij het lezen van een onbekende is het dus mogelijk in die korte ontmoeting al heel veel informatie op te pikken via de houding, het bewegingspatroon, de ontwikkeling van het lichaam, handdruk bij de begroeting, de lichaamsgeur, de stem en vooral het noemen van de naam.

Afhankelijk van het voornaamste representatiesysteem van de ontvanger kan deze de informatie vooral in beelden zien of in woorden horen of via gevoelens gewaar worden. Uiteraard is de waarneming niet objectief en de verwerking en uiting al helemaal niet.

De ontvanger is niet neutraal zijn of haar eigen karakter geschiedenis en scholing spelen een rol bij de waarneming, de interpretatie en de weergave.

Zou het lezen van een aura het weergeven zijn van de lichaamssignalen van de ander, vooral in beelden, maar ook in woorden en gevoelens? Kleuren en beelden, stemmen en geluiden, gevoelens en gevoelsconflicten (vaak tot een Gestalt samengevoegd) die niet alleen informatie geven over de zender maar ook over de ontvanger en over hun interactie?

Zoals bij de sexy testassistente een opvallend hoog percentage sexduidingen werden gegeven op de Rorschach door degenen die getest werden. Om de vraag te kunnen beantwoorden of een aura-reading een subtiele waarneming van de lichaamstaal zou kunnen zijn heb ik aan Carolina voorgesteld (een aan mij) onbekende cliënte Anna (een gefingeerde naam) een gehele aura/chakralezing te geven, waarbij de visuele en auditieve prikkels werden uitgeschakeld aangezien Anna niet sprak en Carolina haar helemaal niet te zien en te horen kreeg voor en tijdens de reading en zij deze geblinddoekt gaf. Ook werd vooraf geen enkele naam genoemd. Een onafhankelijke waarnemer die noch Carolina noch Anna kende was aanwezig om te bewaken dat het experiment volgens de regels verliep.

Anna rapporteerde dat de reading erg specifiek* was en dat zij zowel bij de aura als bij alle chakra's veel herkende en veel typerend vond zowel wat betreft karaktereigenschappen en patronen als aangaande haar positie in het gezin van oorsprong en ook ten aanzien van een duidelijke stressperiode op 3-jarige leeftijd. Ook klopte wat er gezegd werd over relaties.

Anna deelde verder nog mee dat het een geweldige ervaring was en dat de reading veel specifieker was dan een eerdere reading elders.

Anna is een ervaren psychologe met een behoorlijk zelfinzicht. Carolina had voor de reading enige aversie tegen de blinddoek, doch dit viel weg toen zij aan de reading begon. Zij bemerkte geen verschil op met een reading waarbij zij de persoon kan zien en kan horen. De onafhankelijke waarnemer bevestigde dat het experiment lege artis (2) is verlopen.

De conclusie lijkt gewettigd dat de reading van Anna door Carolina niet via de gewone zintuigkanalen verlopen is (althans niet via het zien en het horen, de geur was niet uitgeschakeld).

Maar hoe dan wel?

De wetenschap is nog niet in staat een betrouwbare verklaring te geven. Vooralsnog lijkt het meer kunst (3) dan kunde (4).

---++---

(1) Subliminale = onderbewuste.

(2) Lege artis = volgens de wetten van de kunst.

(3) Kunst veronderstelt een creatieve aanleg die niet helemaal analytisch te vatten is in regels.

(4) Kunde veronderstelt iets wat in regels te analyseren is en over te dragen volgens die regels.